Güney Asya Turu – Bölüm 1

Mail adresime Vietnam vizesinin tekrar onaylanmadığına dair 15. kez e-posta düştü. Meğer eksik doldurduğum alanlar varmış. Eksik olduğu için vize başvurusu değerlendirilmeden geri dönüyor. 2025 yılında yaşıyoruz yahu, gerçi vize başvurusu yaparken 2024’teydik… Neyse, konu bu değil. Madem boşluklar var, o zaman sayfa sonuna gelindiğinde eksik alanlar olduğu için onaylanmasın! Boş bıraktığım kutucuğa geri dönmemi sağlasın sistem. Ama zaten hiç bir yeri boş bırakmamıştım. Bence bu bir yıldırma politikası; bir noktada vazgeçmemizi istiyorlar. “Başlarım vizesine!” dedim ve son bir kez e-vizemi onay için gönderdim, o an sayfayı onaylamak, kapatmak daha kolayıma geldi herhalde. Eğer yine onaylamazlarsa başvurumu devam ettirmeyeceğim, Bu son denemem olacak. 30 dolarım da yandı… Onlar kazandı.

Hemen Türk Hava Yolları’nın sitesine girip Kamboçya (Phnom Penh) gidişli, Tayland (Bangkok) dönüşlü biletimi aldım. Biletim 38.000 TL tuttu (yaklaşık 1.000 USD). Henüz sahibi olmadığım bir “düldülün” gidiş-gelişi de benim biletime ek olarak 8.000 TL tuttu. Eğer bu seyahati bisiklet ile yapmıyor olsaydım, aktarmalı ve ucuz uçuşlardan birini değerlendirirdim. Fakat bisikletimin bir uçaktan inip diğerine binmesini istemiyorum. Bir çantamın kaybolması, bisikletimde bir kompenantın zarar görmesi bana zaman ve para maliyetine sebep olabilir. İşte böylece yeni bir seyahatin kapısını aralamış oldum. Seyahate henüz iki ay var ama hâlâ bir bisikletim yok ve hiçbir hazırlığım da yok. Zaten genelde seyahatlerime son anda hazırlanan bir insanım. Son gün hazırlanınca daha iyi odaklanıyor ve hiçbir şeyi unutmayacakmışım gibi hissediyorum.

Bisikletim yok derken, teknik olarak 100’ün üzerinde 4130 çelik bisiklete sahibim. En azından onlar satılana kadar nüfusumda kalıyorlar; yeni sahipleri aldığında benden düşüyorlar. Ama teknik olarak satılmayan her bisiklet şu an benim diyebilirim. Sadece bir tanesinin yanına gidip “Sen artık benimsin, seni kimseye vermeyeceğim!” deyip bağ kurmam gerekiyor. Haha.

Aradan geçen birkaç günün ardından Vietnam’dan e-posta geldi: “Bravo Melih Bey, Vietnam’a girmeye hak kazandınız!” Düpedüz vizem çıkmış! Hayda… Ama ben uçak biletimi almıştım! Hemen THY yardım hattını aradım. “Hoş geldiniz, beş gittiniz, değerli müşterimiz…” vs. derken, 5.000 TL ceza ödeyerek gidiş biletimi Kamboçya’dan Vietnam (Ho Chi Minh) olarak değiştirdim. Şimdi her şey istediğim gibi oldu.

Gelelim bisiklet meselesine. Aslında 2018 model, ilk üretim 26” jant, V fren Satrai Explorer’lardan birine sahibim ama bu turda yeni bisikletlerden birini test etmek istiyorum. Ancak yeni bisikletlerin varış tarihi ile benim çıkış tarihim arasında sadece iki gün var. Yetişecek olsa bilr bisikleti montaj yapıp, test etmek için hiç vaktim olmayacak. O yüzden bu riski almayacağım ve 2023 model kadrolardan birini toplayacağım.

İsrail-Filistin olaylarından dolayı Süveyş Kanalı bazı gemilere kapatıldı. Yemen’deki Husiler, Avrupa’ya doğru ilerleyen ticaret gemilerine saldırıyor. Bu yüzden birçok gemi Afrika’yı dolaşmak zorunda kalıyor. Son olarak 100 yıl önce yani 1915’te süveyş yapımına başlamadan önce gemiler böyle dolaşıyordu! Afrika’yı dolaştıkları için varış sürelerine 80-90 gün ekledi. Şimdi neden bunu anlattın diyeceksiniz; çünkü en son model Satrailer o gemilerin birinde, bir 40’lık konteynerin içinde kuzu kuzu yatıyorlar. Son güne kadar beklesem bile maalesef bisikleti test etme fırsatım olmayacak. Bu yüzden bisikletimi gitmeme 10 gün varken toplamaya karar verdim. Bu 2023 model bir kadro üzerine oluşturduğum bir bisiklet oldu. Toplarken de bir video çektim. Videoyu yazı sonuna ekledim.

Bisikletim aslında satışta olan Satrai Beast modelinin biraz şımarık bir versiyonu. SRAM XO1 AXS wireless grup set, White Industries furç seti, SRAM Maven hidrolik fren seti (2024 yılının en güçlü freni), Busch & Müller 100 lux far, Zipp borular gibi oldukça pahalı ekipmanlar kullandım. 8 yıldır dükkan işletiyorum, 12-13 yıldır da bisiklet turculuğuyla ilgileniyorum. Eğer bisiklet parçaları ve hissiyatı üzerine konuşacak olursam tek söyleyebileceğim şey şudur: Bisiklete harcadığınız her kuruş, keyif olarak geri dönüyor.

Bir furç seti nasıl 200 Euro olabilir diyorsun ama o 200 Euroluk furç setiyle bir ay vakit geçirdikten sonra başka bisiklete geçtiğinde sanki furçta problem varmış gibi hissediyorsun. Oysa aslında bir problem yok, furç normal; sadece standartı yükselttiğin için artık her furcun o 200 Euroluk furç hassasiyetinde olmasını bekliyorsun. Amerikalılar pahalı bisiklet ürünlerini pazarlarken “precise” kelimesini bolca kullanır. Yani ürünlerin çok hassas üretildiğini vurgularlar. Örneğin bir bisikletin arka göbeğini düşünelim. Eğer rulmanların oturması gereken tam merkez noktası aslında göbeğin tam merkezi değilse, göbek çok hızlı dağılır. Çünkü bu göbekler inanılmaz bir yük altında dönüyor. Turlarda günlük 6-7 saatlik pedal çevirdiğini ve turların aylarca sürdüğünü düşünürsek, tekerlekler milyonlarca kere tur atıyorlar. Eğer göbek üretim aşamasında 100’de 1 hassasiyetle üretilirse, rulmanlar tam merkezde olmayabilir ve göbek asimetrik döner. Bunun sonucunda rulman bir noktadan daha fazla yük alır ve hızla aşınır. İşte bu yüzden Çin malı, renkli, çatara patara ses çıkararak dönen göbekler çabuk bozuluyor.

Öte yandan Industry Nine, Chris King, White Industry, Dt Swiss, Hope gibi markalar bu göbekleri eşek gibi elektronik cihazlarla 1000’de 1, hatta 10.000’de 1 hassasiyetle ölçüyor. Avrupa’dan ithal milyon Euroluk CNC makinelerinde yine 100.000 de 1 gibi hassasiyetle işliyor, özel rulmanlar kullanıyor ve üzerine “Made in USA”, ”Made in Germany, UK vs” yazıp 300-400 dolara satıyor. İşte bu göbekler hatasız dönüyor ve rulman hiç bir zaman yorulmuyor. Ayrıca kullanılan miller ise gerçekten çok güçlü olduğundan yamulma kırılma gibi durumlar yaşamanız imkansıza yakın diyebilirim. Arkadaşlar o göbekler inanın 300-400 doları fazlası ile hak ediyor. İşte furç ile yaşadığım deneyimde tam olarak bu. Güzel üretilmiş bir kadronun headtube borusuna reaming(raybalama) yaptık. Ardından mükemmel hassasiyet ile üretilmiş ve rulmanları çok güçlü olan bir furç takımı kullandık. Sonuç, hissiyat gerçekten muazzam oluyor. Gelen hafifliğin yanında kalite ve güven hissi de insanı mutlu etmeye fazlası ile yeterli.

Neyse, furç diyorduk, nerelere geldik… Ama bu blogu açmamın amacı yıllarca edindiğim teknik bilgileri paylaşmak ve biraz da seyahatlerimden bahsetmek. Bisiklet mekaniğine sık sık gireceğim, haberiniz olsun!